Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Ανακοινώσεις

COM_CONTENT_PUBLISHED_DATE_ON

Συντάχθηκε απο τον/την Super User

Προβολές: 161

Στο Δημοτικό Σχολείο Μαυροχωρίου γιορτάσαμε την Εβδομάδα Περιβάλλοντος μ? ένα άλλο σκεπτικό φέτος: καθώς έχουμε κουραστεί να συνδέουμε το περιβάλλον πολύ περισσότερο με τα προβλήματα που του έχουμε προκαλέσει εμείς οι άνθρωποι, πολύ λιγότερο με την ομορφιά και την ευχαρίστηση που νιώθουμε εξαιτίας του, κάθε τάξη διάλεξε ένα ιδιαίτερο στοιχείο του Περ/ντος και ασχολήθηκε με αυτό μες στην τάξη. Έτσι, η Α? τάξη ασχολήθηκε με το ποτάμι, η Β? με τη γη, η Γ? με τη λίμνη μας, η Δ? με τη θάλασσα, η Ε? με τα βουνά μας και η Στ? με τον ήλιο. Όλοι οι μαθητές μας, λοιπόν, μίλησαν τραγούδησαν, χόρεψαν  και ζωγράφισαν το θέμα τους και στη συνέχεια, την Παρασκευή 10/10 σε κοινή εκδήλωση του Σχολείου παρουσίασαν στο σύνολο των μαθητών μέρος της δουλειάς τους.

Ακολουθεί ένα δείγμα των όσων ειπώθηκαν στην εκδήλωση:

Η Γη, το μεγάλο μας σπίτι (Β? τάξη)

Είναι ένας από τους 9 πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, ούτε ο μεγαλύτερος  ούτε ο κοντινότερος στον ήλιο. «Είναι ένα άστρο μες στα τόσα χίλια μύρια» λέει ο ποιητής και λέει ακόμη πως «είναι σαν το μήλο και γυρνάει γύρω απ? τον ήλιο» Επάνω στον πλανήτη αυτόν κατοικούμε όλοι εμείς οι άνθρωποι, ο κόσμος όλος. Είναι το μεγάλο μας σπίτι, το λέμε αυτό όταν μας πιάνουν οι τρυφερότητες μαζί της, αλλά το ξεχνάμε αμέσως και την πληγώνουμε απερίσκεπτα στην πρώτη ευκαιρία.

Οι προϊστορικοί άνθρωποι κατάλαβαν πολύ γρήγορα πόσο σημαντική είναι στη ζωή μας και γι? αυτό την έκαναν θεά. «Μεγάλη Μητέρα» την έλεγαν, έφτιαχναν τα ειδώλιά της και της πρόσφεραν τα δώρα τους, για να την καλοπιάσουν και να την έχουν με το μέρος τους. Κι αυτή τους κράταγε με αγάπη στην τρυφερή αγκαλιά της. Και τους κρατάει ακόμα, μόνο που εμείς οι άνθρωποι, αντί να της είμαστε ευγνώμονες για τα πολύτιμα δώρα που μας προσφέρει, της δείχνουμε την αχαριστία μας. Καταστρέφοντας κυρίως εμάς τους ίδιους-δεν είναι παράλογο;

Τραγούδι: Μάνα Γη

Η θάλασσα (Δ? τάξη)

Μοιάζει να μην έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Σκεπάζει το μεγαλύτερο μέρος της γης κι έχει χρώμα γαλάζιο ή γαλαζοπράσινο, ανάλογα με το βάθος της. Η απεραντοσύνη της και το χρώμα της την κάνουν πέρα ως πέρα γοητευτική. Και δεν είναι μόνον αυτά. Είναι κι εκείνη η πραγματικά μοναδική ευχαρίστηση και απόλαυση όταν κολυμπάς μες στο αλμυρό νερό της. Και, καθώς η πατρίδα μας φημίζεται, εντελώς δικαιολογημένα φυσικά, για τις υπέροχες παραλίες της, είναι τόσο ταυτισμένη με τις καλοκαιρινές διακοπές μας ώστε, αν τύχει και κάποιο Ελληνόπουλο δεν πάει το καλοκαίρι στη θάλασσα, πιστεύει πως δεν έχει κάνει διακοπές. Τόσο πολύ το ελληνικό καλοκαίρι έχει ταυτιστεί με τη θάλασσα. Κι αν αυτό είναι υπερβολή, δεν παύει η θάλασσα να είναι μια αληθινή μάγισσα και την αξίζει την αγάπη τη μεγάλη που της έχουμε οι Έλληνες. Ναι, την αξίζει και με το παραπάνω?

Τραγούδι: Θάλασσα θεά

Το ποτάμι (Α? τάξη)

Είναι μια γαλάζια γραμμή στον χάρτη. Ξεκινάει πάντοτε από το βουνό και κατηφορίζει στη θάλασσα. Τον χειμώνα, όταν τα χιόνια λιώνουν στα βουνά, αλλά και όταν βρέχει και τα νερά της βροχής κυλάνε στις πλαγιές των βουνών, γεμίζει η κοίτη τους και μέχρι να φτάσουν στη θάλασσα ποτίζουν τα χωράφια, τα  ζώα και τους ανθρώπους, χαρίζοντάς τους  το δώρο της ζωής.

Λένε πως κι η ζωή είναι σαν το ποτάμι: όπως αυτό πότε κατεβάζει νερό, πότε όχι, έτσι και στη ζωή δεν έρχονται όλα καλά πάντα, αλλά πότε συμβαίνουν καλά και πότε έρχονται δυσκολίες. Αυτό το ξέρουν οι γνωστικοί άνθρωποι, που στον καλό καιρό δεν ξεχνιούνται, αλλά φροντίζουν και για το μετά, για τον καιρό τον δύσκολο που παραμονεύει και που τους περιμένει στη γωνία.

Τραγούδι: Το ποταμάκι

Η λίμνη μας (Γ? τάξη)

Η λίμνη της Καστοριάς είναι μια φυσική λίμνη από τις ομορφότερες της χώρας μας-«ένα θαυμάσιο κύπελλο ακύμαντων νερών, στεφανωμένο ολόγυρα από γραφικά βουνά γεμάτα δροσερά χωριουδάκια τεχνουργημένο εξακόσια μέτρα απάνω από τη θάλασσα», όπως λέει ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος. Η πόλη της Καστοριάς είναι χτισμένη στο στενότερο μέρος της χερσονήσου που σαν γλώσσα μπαίνει βαθιά μέσα στο κύπελλο και καταλήγει σ? ένα λόφο απ? όπου η θέα είναι μαγευτική. Λίμνη και πόλη συνθέτουν ένα τοπίο σπάνιας φυσικής ομορφιάς, έτσι που όσοι επισκέπτονται αυτόν τον τόπο να θέλουν να ξαναγυρίσουν.

Τραγούδι: Το δειλινό

Ο ήλιος (Στ? τάξη)

Είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, αφού κάνουν κύκλους γύρω του οι 9 πλανήτες με τους δορυφόρους τους. Σ? εμάς τους κατοίκους της γης χαρίζει το πανάκριβο δώρο της ζωής, αφού χωρίς το φως και τη ζεστασιά που μας χαρίζει δε θα υπήρχε ζωή πάνω στη γη. Κι έτσι καθώς ανατέλλει κάθε πρωί εδώ και μυριάδες χρόνια, χωρίς να έχει ξεχάσει ούτε μία φορά να ανατείλει, ούτε μία, θεό τον φαντάστηκαν και αυτόν οι αρχαίοι Έλληνες: ήταν ο θεός Ήλιος, που τα βλέπει όλα, κι οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό.

Εδώ στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, φαίνεται πως βάζει τα καλά του ο ήλιος και μας χαρίζει τις πιο λαμπρές ακτίνες του, το πιο όμορφο φως του. Κι είναι αυτός ο ήλιος ένα από τα ελληνικά θαυμάσια και θαύματα που ύμνησε ο ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης και πήρε το ένα από τα δύο βραβείο Νόμπελ που κέρδισε ποτέ η ηλιόλουστη Ελλάδα μας.

Και δεν είναι μονάχα ο Ελύτης. Όλοι οι Έλληνες έχουμε άμεση σχέση με τον ήλιο, καθώς λένε πως ο Έλληνας ήταν ο γιος του Ήλιου και της Σελήνης και γι? αυτό η λέξη «Έλληνας» έχει τη ρίζα της στη λέξη «ήλιος». Λένε ακόμη πως εξαιτίας της προέλευσής του από τον Ήλιο ο Έλληνας είναι λαμπρός, έχει τη λάμψη του Ήλιου στα μάτια του πάντοτε. Πάντα.

Τραγούδι: Τα τζιτζίκια

Τα βουνά μας (Ε? τάξη)

Ήταν αδύνατο να μιλάμε αυτόν τον καιρό για ό,τι μας περιβάλλει και να μη σταθούμε ιδιαίτερα στα βουνά μας, αφού το μεγαλύτερο μέρος της πατρίδας μας σκεπάζεται από αυτά. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κι η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Καστοριά, ορεινή είναι στο μεγαλύτερο μέρος της κι εμείς πάνω στα βουνά ζούμε. Γι? αυτό τα αγαπάμε. Αλλά και γιατί τα βλέπουμε καθημερινά: βλέπουμε τις κορυφογραμμές τους στον ορίζοντα και τα νιώθουμε να μας τυλίγουν τρυφερά σε μια μεγάλη αγκαλιά, τη δική τους.

Κι έπειτα είναι και πως τα ελληνικά βουνά είναι ομορφότερα απ? όλα τα υπόλοιπα, στις άλλες χώρες. Κι είναι πιο ζωντανά απ? όλα τ? άλλα.

Για να πεισθείτε, θυμηθείτε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό που προφήτευε στους Έλληνες που ήταν σκλαβωμένοι πως τα βουνά θα τους έσωζαν από τους Τούρκους. Και πράγματι αυτό έγινε: στα βουνά λημέριαζαν οι αρματολοί και οι κλέφτες της Επανάστασης του 1821 Αλλά και στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα και πάλι τα βουνά έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, αφού και πάλι οι αγωνιστές της ελευθερίας τα βουνά αλώνιζαν, εκεί κατάστρωναν σχέδια πολεμικά κι από κει ορμούσαν για τη λευτεριά, που την κατέκτησαν και πάλι.

Έτσι, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα κοιτάξουμε τα βουνά μας, να το κάνουμε με ευγνωμοσύνη, με τρυφερότητα και αγάπη. Γιατί τους χρωστάμε τόσα πολλά?

Τραγούδι: Ν? αγαπάς τα βουνά?